Otrzymaliśmy piękne życzenia z okazji dwudziestolecia od Księdza. prof. dr hab. Henryka Skorowskiego za które dziękujemy.   Zamieszczamy je poniżej.

JUBILEUSZ RUMSKIEGO UNIWERSYTETU III WIEKU

Szanowni Państwo

Wśród instytucji stworzonych przez człowieka, oprócz uczelni, rangę wyjątkową posiadają dziś Uniwersytety III Wieku. Wyrosłe z potrzeby intelektualnej przygody, powołane są one wraz z uczelniami dla służby prawdzie – prawdzie odnoszącej się do świata, człowieka, sacrum (Boga) – tym samym współtworzą wielką kulturę współczesności.

O ile uczelnie poprzez owo poszukiwanie prawdy spełniają fundamentalną rolę w kształtowaniu i wychowaniu ludzi, którzy decydują i decydować będą o losach narodów, państw, świata (kształcą bowiem: nauczycieli, prawników, inżynierów, lekarzy, dziennikarzy, urzędników, ekonomistów, ludzi kultury i nauki), o tyle Uniwersytety III Wieku są przestrzenią wielkiej intelektualnej przygody dla szerokiego grona ludzi w tym przede wszystkim dla tych, którzy często zamykają już albo pozamykali swoje projekty życiowe.

Ludzie dojrzali wiekowo i życiowo muszą mieć swoją przestrzeń i świat dla własnych przeżyć intelektualnych. Przestrzeń tę stanowią właśnie wielorakie Uniwersytety III Wieku.

Czym bowiem są te Uniwersytety? Są kategorią aksjologiczną dla ludzi dojrzałych, a przez nich dla całego społeczeństwa. Uniwersytety III Wieku to przede wszystkim ludzie. To wspólnota, którą dzielić może wiele, ale którą łączy jedno – przeżycie intelektualne, którego celem jest dotykanie prawdy. Można powiedzieć, że Uniwersytety te, to wspólnota jedności w przeżyciu intelektualnym.

To właśnie ta wspólnota ludzi  owocuje określoną kulturą. Uniwersytety III Wieku to zatem oprócz ludzi kultura jako owoc intelektualnego przeżywania we wspólnocie. Kultura ta ma charakter szczególny. Jest wielowymiarowa. Owo przeżycie intelektualne owocuje przede wszystkim intelektualnym wymiarem owej kultury – nieustannym dotykaniem Prawdy.

W tej kulturze są jednak także widoczne inne wymiary. Z pewnością jest w niej silny wymiar etyczny. W uczciwym pytaniu o prawdę, musi bowiem być pytanie o prawdę o dobru. Nie można pytać o prawdę pomijając prawdę o tym, czym jest dobro, a to już jest etyczny wymiar kultury intelektualnej. Poznana bowiem w dociekaniach intelektualnych prawda wyznacza także samą istotę dobra.

W kulturze Uniwersytetów III Wieku jest często trzeci wymiar (w Państwa Uniwersytecie szczególnie) – wymiar religijny. Owo uczciwe przeżycie intelektualne pozwalające poznawać prawdę, także prawdę o dobru, musi ostatecznie wieść do pytania o prawdę dotyczącą sacrum. To jest rzeczywista perspektywa poznania prawdy.

Państwa Uniwersytet – wspólne dobro – dobro, które Państwa łączy w solidarnej wspólnocie – to zatem wielka przestrzeń kultury intelektualnej, etycznej, religijnej, którą Wasza Wspólnota tworzy. W tym tkwi jego aksjologia – w tym, że tworzy go w przeżyciu intelektualnym wspólnota otwarta na prawdę, autentyczne dobro z niej wynikające i wpisuje to intelektualne przeżycie w Sacrum. W kulturze Państwa Uniwersytecie dotykacie zatem nie tylko Prawdy, ale także Dobra i Świętości.

         Dziś obchodzicie Państwo jubileusz swojego Uniwersytetu. Z tej okazji jako Rumianin, honorowy obywatel Rumi, ale także przyjaciel Państwa Uniwersytetu chciałbym przesłać wyrazy najwyższego szacunku, uznania i podziękowania za wieloletnią twórczą obecność w naszym mieście. Dziękuję szczególnie inicjatorom powołania Uniwersytetu prof. Edmundowi Wittbrodtowi – też Rumianinowi, burmistrz Elżbiecie Rogali-Kończak i wiceburmistrz Iwonie Romanowskiej, a także wszystkim profesorom i wykładowcom Uniwersytetu.

Każdy jubileusz mówi nam, że istotnym wymiarem naszego bytowania jest kategoria czasu, a ona często kojarzona jest z przemijaniem. Ale to jest bardzo ubogie rozumienie czasu. Na czas można spojrzeć inaczej jako na rzeczywistość ludzkiej twórczości. W Księdze Rodzaju, w scenie opisu stworzenia, Bóg wskazuje na rzeczywistą kondycję człowieka jako jednostki i wspólnoty. Bóg po stworzeniu człowieka wdraża go w „uprawianie i doglądanie Edenu" – czyńcie sobie ziemię poddaną. Co wynika z tego faktu? Wynika z niego w sposób oczywisty, że Bóg osobiście wdraża człowieka jako jednostkę i wspólnotę do powiększania natury o kulturę, stwarza jakby po raz drugi człowieka jako twórcę kultury – stwarza go jako twórcę. Rzeczywista zatem kondycja człowieka i ludzkiej wspólnoty to kondycja twórcy. Życie ludzkie mierzone upływającymi latami to życie mierzone tym, co oni stworzyli, czyli kulturą.

Tę kulturę należy rozumieć bardzo szeroko jako: tworzenie świata, w którym człowiek żyje; tworzenia kultury relacji międzyludzkich czyli tzw. kulturę etyczną; tworzenia własnej kultury (tworzenie siebie).

         I tak też żyje człowiek jako jednostka i wspólnota. Wystarczy chociażby krótka analiza człowieka, ludzkiej wspólnoty, społeczeństwa by zobaczyć, że człowiek poddany rzekomo przemijaniu – każdy jubileusz jakoś nam o tym mówi – z tą koniecznością się zmaga i bytuje ku przyszłości, tworząc. Horacy wiedział, że pozostanie jego nieśmiertelna poezja, w której jest cząstka niego: Wzniosłem pomnik trwalszy od spiżu, wyższy od królewskich piramid, wichrom ani deszczom złowieszczym nie podległy. Kochanowski obiecywał sobie: moich kości popiół nie będzie wzgardzony, Mickiewicz wierzył, że mu wieki uplotą ozdobę skroni. Czy tylko oni? – nie tylko oni. Każdy człowiek jest twórcą szeroko rozumianej kultury.

W to wielkie dzieło ludzkiej kultury, czyli ludzkiej twórczości wpisuje się życie Państwa Uniwersytetu. Jubileusz – który jest zawsze doświadczeniem minionego czasu – pozwala dokonać refleksji nad własną twórczością.

Jeśli przyjąć, za prof. Januszem Pasierbem, że kultura, to tworzenie środowiska, w którym człowiek żyje i działa – przetwarzanie chaosu w kosmos, to patrząc na funkcjonowania Państwa Uniwersytetu z perspektywy jubileuszu, możemy powiedzieć, że stworzyliście wspólnotę, z której my jesteśmy dumni. Wasze osiągnięcia w tym wymiarze kultury – kultury intelektualnej są znane i są wielkim dorobkiem.

Jeśli przyjąć, że kultura jest nie tylko formą stosunku człowieka do świata, ale także stosunkiem do człowieka – chodzi o to, co w sferze kultury nazywane jest substancją etyczną – to patrząc z perspektywy jubileuszu Państwa Uniwersytetu, możemy powiedzieć, że tworzyliście kulturę etyczną opartą na szacunku dla godności każdego człowieka. Poznawanie prawdy nigdy nie przesłoniła Państwu człowieka. To ważne bo człowiek wezwany jest przez Boga nie tylko do tworzenia dobra fizycznego, ale wezwany jest także do tworzenia dobra moralnego. W ten sposób człowiek humanizuje rzeczywistość, w której żyje. O ten wymiar kultury, jakim jest kultura etyczna w szczególny sposób apeluje dziś świat.

Kultura, do której tworzenia wezwany jest człowiek, to także forma tworzenia siebie. To tak, jakby Bóg stwarzając człowieka nie dokończył jego kształtowania lecz dając wielorakie talenty pozostawił to samemu człowiekowi. Biorąc pod uwagę ten wymiar kultury z perspektywy jubileuszu można powiedzieć że stworzyliście Państwo z siebie mądrych i dobrych ludzi. Karl Barth, teolog szwajcarski, miał powiedzieć kiedyś, że w niebie będzie przede wszystkim muzyka – to by oznaczało, że tam dostaną się tylko muzycy – i że będzie to muzyka Bacha. Tylko wtedy gdy aniołowie będą sami, będą grali muzykę Mozarta. Wydaje się jednak, że próg wieczności przekroczą wszystkie twórcze osiągnięcia człowieka, wszystko co stworzył człowiek, wszystkie jego dzieła, które poszerzyły go, pogłębiły i uczyniły bardziej ludzkim. Kultura jest bowiem kształtowaniem siebie w sferze prawdy (rozwój intelektualny), piękna (rozwój duchowy), dobra (rozwój moralny), świętości (rozwój religijny).

Tak rozumiana twórczość Państwa Wspólnoty Uniwersyteckiej III Wieku wpisuje się w wielką kulturę Rumi naszego pięknego miasta. I za to bardzo dziękuję i życzę dalszego dynamicznego trwania dla dobra własnego ale także dobra naszego miasta. Jubileusz nie mówi o przemijaniu – jubileusz uświadamia bogactwa Państwa twórczości.

Ktoś kiedyś powiedział: „Świat co w przelocie piramidy kruszy. Wszystko nam weźmie. Życie nasze strawi. Tylko co mądre, dobre i piękne to nam zostawi. Parafrazując te słowa można powiedzieć: wszystko, co mądre, dobre i piękne przez nas światu zostawi.

Dziękując Państwu za dotychczasowe lata twórczego życia, w czas jubileuszu Państwa Uniwersytetu III wieku, składam także życzenia – krótkie, ale serdeczne – wielu lat bogatej jeszcze twórczości.

Ad multos annos

                        Ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski, zawsze Rumianin